maandag 9 april 2012

Ruis

Het is nooit stil in mijn hoofd, zelfs als het stil is.

Ik heb tinnitus aan mijn linkeroor, al minstens twintig jaar. Als ik bezig ben met alledaagse dingen merk ik meestal niets van de hoge toon in de linkerhelft van mijn hoofd, een toon die klinkt als een kruising tussen de nullijn op een control panel waarop het geluid per ongeluk aanstaat en de deksel van de thermoskan, die niet goed of juist te strak aangedraaid is.
Als ik zit te lezen of schrijven merk ik het altijd op, voor het slapengaan kan het mij heel lang wakker houden en natuurlijk dient het zich vooral krachtig aan bij het zen-zitten. Hoe dan ook, ik moet er altijd voor buigen, er doorheen. Ik betreur deze toestand vaak en ben er mee naar de dokter geweest, die mij allerlei websites aanbeval, waarop je kunt oefenen en ermee leren leven. Ik heb er nooit naar gekeken.

Mijn tinnitus brengt mij keer op keer tot de realisatie dat alles flux en trilling is en wat zich afspeelt in de tijd en ruimte één grote beweging van geboorte en dood.

Soms word ik er gek van en wil dat het ophoudt. Er valt echter niets te willen. Bij het zitten registreer ik dat de toon er oorverdovend aanwezig is. Soms kom ik nauwelijks verder in deze voor mij beschikbare versie van de stilte en soms lukt het mij wel om in acceptatie rustig te zitten en mijn aandacht te richten op wat er op dat moment dobbert op de golven van mijn bewustzijn.

Misschien is de toon in mijn hoofd gewoon de radiofrequentie waarop ik mijn leven ontvang  - jammer genoeg een beetje fout getuned - en wordt het pas echt interessant om te beleven wat het volgende kanaal van ontvangst zal zijn.

Lene Gravesen

2 opmerkingen:

  1. Ik heb dezelfde kwaal (uitdaging?) in combinatie met hyperacusis.

    Sterkte ermee!

    Joanne.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Lene,
    toen ik zojuist je bericht las dacht ik: "heb ik mijn verhaal dan toch ergens geplaatst?" maar het is jouw verhaal. Ik word er zeer door geraakt.
    Enkele jaren geleden was ik hoopvol voor een week in behandeling in een in tinnitus gespecialiseerde universiteitskliniek te Heidelberg.
    Nog steeds piept het in mijn hoofd doorgaans dat het een 'lieve lust' is (bij mij houdt het het midden tussen glassnijder en uitschietend krijtje op een ouderwets schoolbord). Maar het fluctueert met de mate waarin ik druk ervaar, te veel in actie geschoten ben, te weinig lege tijd met mezelf alleen heb...
    Ik heb in Heidelberg kennis/contact gekregen met een voor mij waardevol c.q. troostrijk gegeven en dit wil ik graag met je delen. Tinnitus ontstaat c.q. is verbonden met het oudste deel van onze hersenen, nl dat deel van de hersenen dat de emoties regelt. Het is pre-verbaal en alleen toegankelijk/bereikbaar met geluid. De (over)gevoeligheid voor geluid zal jou wellicht ook bekend voorkomen?
    Beoefening die verbonden is met 'hummen', 'zoemen' e.d. biedt soelaas, als je tenminste de dan vrijkomende stroom van emoties en gevoelens kunt toelaten/verdragen.
    het goede Berna Wellen

    BeantwoordenVerwijderen