Het nut van Feldenkrais: een ervaring

Onderstaand stuk werd geschreven door Ellen Bakker. Ellen was universitair docent in Nijmegen en had zich daarnaast geschoold als Feldenkrais beoefenaar en -docent. Velen in de Taozen gemeenschap kenden haar, als deelneemster aan groepen en weekenden, en als docente Feldenkrais.

Ellen stierf afgelopen mei aan een hartstilstand. Zij werd 59 jaar oud. In haar nalatenschap werd een notitie gevonden over Feldenkrais. Haar ervaringen met Feldenkrais willen wij graag onder uw aandacht brengen.

Een paar jaar geleden vertelde een vriendin mij enthousiast over een cursus Feldenkrais die zij aan het volgen was. Ik had net als veel andere mensen nog nooit van Feldenkrais gehoord, maar haar uitleg wekte mijn interesse.

“Tijdens de lessen doe je oefeningen waardoor je je bewuster wordt van je lichaam en waardoor je langzamerhand verbanden gaat voelen tussen de verschillende delen van je lichaam,” zei ze. “Als je bijvoorbeeld je arm beweegt, wat gebeurt er dan in een ander deel van je lichaam?”
Ik had geen idee.

“Het is ook wel wat voor jou,” zei ze. “Het zou zelfs heel goed voor je zijn. Volgens mij is het voor iederéén goed.”

“Ja,” zei ik, “misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen.”

Zoals dat zo vaak gaat, duurde het nog een hele tijd voordat ik eindelijk om informatie ging vragen. Zo kwam ik via via bij Rineke Brinkhof terecht, en besloot bij haar op les te gaan. Ik had een aantal jaren yogalessen gevolgd, en dacht dat het daarom met mijn lichaamsbewustzijn best goed zat. Tot op zekere hoogte was dat ook wel zo: ik kon mijn aandacht wel aardig naar mijn armen en mijn benen brengen als mij dat werd gevraagd. Maar een mens bestaat uit meer dan alleen armen en benen, en bij elke nieuwe les ontdekte ik weer nieuwe onontgonnen gebieden: wat dacht je bijvoorbeeld van je ribben, je bekken en je schouders, of zelfs je schouderbladen? Waar zitten die schouderbladen eigenlijk precies en hoe bewegen ze? Tijdens de lessen leerde ik door geconcentreerd te bewegen en te voelen wat er gebeurde steeds meer over het functioneren van mijn eigen lichaam.