Toespraak van de maand - april 2025
Afgelopen maand nam Aloys deze foto in het Bloesempark van het Amsterdamse Bos. Hij dacht dat het wel iets zou zijn voor deze toespraak van de maand. En het is waar: als je de prachtig bloeiende bomen ziet, dan lijkt elke oefening plotseling heel eenvoudig. Maar als ik zo iets tegenkom, dan moet ik tegelijkertijd denken aan Wim de Bie en zijn leraar Duits... De toespraak is in een andere lay-out ook te vinden op de website van Maarten Houtman.
Rien
Toespraak van de maand - maart 2025
Restloos leven is een kunst
Lieve mensen, het zijn moeilijke tijden. Als je net gelezen en gezien hebt hoe de Oekraïense president Zelensky op z’n ziel is getrapt voor het oog van de wereld, geschoffeerd door onze ‘leiders’, dan voel je het ongeloof in je opkomen, de woede, en het mededogen. En je vraagt je af: hoe is dit in godsnaam mogelijk…
In ‘Jezelf de gelegenheid geven om te veranderen’, Maarten’s toespraak voor deze maand, lijkt het wel alsof hij in dit verhaal over ‘aandacht’, precies naar dit punt toewerkt:
“Je weet het héél erg goed wanneer je aandachtig bent, dat hoeft niemand je te vertellen. Op dat moment accepteer je de wereld zoals die is. En jezelf ook.
En je blijft – laten we elkaar geen sprookjes vertellen – je blijft zien wat de tekorten zijn. Wat de ellende is in de wereld. Wat de moeilijkheden zijn vlak om je heen. Wat er met je partner gebeurt, met je naasten, met je kinderen. En dat is allemaal niet zo mooi, dat zie je heel goed.
Maar je wilt het niet meer weg hebben, dat is het grote verschil. Je ziet de onvermijdelijkheid van alles wat er gebeurt.
En je ziet ook dat het heerlijk zou zijn, als dat veranderen zou. En dan ben je terug bij jezelf, dan ben je niet meer buiten jezelf. Dan ben je terug bij jezelf, want dan weet je waar dat in zit.
Zo is dus dan de kloof geslecht tussen alles wat er in de wereld gebeurt, en wat jij bent en hoe jij leeft. Dan hoef je je dus niet meer in te spannen om de wereld te verbeteren, of jezelf te verbeteren. Je weet waar het van afhangt.”
Hein
Toespraak van de maand - februari 2025
Wolken
Vanmorgen was het even stil in huis. De dag van gisteren, waarin de onrust van de voorbije week wegebte, had nog nageklonken. De stilte overviel me terwijl ik naar de wolken keek. De lucht was blauw en daarin dreven ze voorbij. Het was alsof de tijd voor mijn ogen verstreek, schuld-loos, doel-loos. In dat stille moment was er niets dat aan me trok. Ik ging alleen maar mee met het verstrijken van de tijd.
Toen het weer voorbij was mijmerde ik verder over ‘de tijd’. Ik bladerde door de toespraken van Maarten en vond ‘Jezelf de tijd geven’, een toespraak uit Huissen, december 1999, zondag. En zo kwam het dat dit de toespraak van de maand februari 2025 werd: https://taozen.nl/jezelf-de-tijd-geven/ Een toespraak opgenomen op video en ook als e-book uitgegeven (Tao-zen cahier 4#).
Klaaske Fokkens
Toespraak van de maand - januari 2025
Het onbenoembare heden
Hoe belangrijk het uitgangspunt van de ‘eigen ervaring’ is op onze weg, realiseerde ik me eens te meer bij het gesprek dat volgde op Durven zijn die je bent, een toespraak van Maarten Houtman tijdens de Mennorode-sessie van december 2005. Het is ook de ‘toespraak van de maand’ voor januari 2025.
Dat gesprek begon zo:
Vragensteller: Naar aanleiding van het gesprek gisteren over de Boddhisattva, aan wie Ton Lathouwers dat idee van het plaatsvervangend lijden verbindt, moet ik denken aan jouw verhaal over een heilige in het kamp. Je vertelde dat toen er iemand gemarteld werd, hij die ondersteunde en min of meer zijn lijden op zich nam.
Maarten: Dat was een heel bijzonder iets…
Vragensteller: Maar dat was Jezus ook.
Maarten: Dat weet ik niet, daar ben ik niet bij geweest. Dat is het grote punt. Van Jezus hebben we verslag gekregen, op allerlei manieren, waarvan we niet weten of het juist is. Maar wat ik daar meemaakte, zag ik zelf gebeuren.
Protestants-christelijk opgevoed als ik ben, was het voor mij een kleine schok wat Maarten hier zei. Ik had het optreden van Christus altijd als een ‘gegeven’ beschouwd – een geloofsgegeven.
Geloof is eeuwenlang een kernwaarde geweest in onze samenleving, zo ben ik zelf ook opgevoed. Terwijl het uitgangspunt van de eigen ervaring daaraan voorbijgaat. Radicaal, er zit geen millimeter ruimte tussen… Dat kom je allemaal in jezelf tegen, hoe verder je de weg gaat.
Radicaal - dat ‘durf te zijn wie je bent’ is niet voor de poes. Het lijkt strijd te voorspellen, met jezelf, met je omgeving…
Gelukkig geeft Maarten ons wel een aanwijzing mee: dat alledaagse menselijke warmte jou én de ander kan helpen dóór te gaan op die weg.
Hein Zeillemaker
